Εκλογική διακήρυξη – Χαλάμε τα πλάνα τους, φτιάχνουμε την πιο όμορφη εικόνα!

ΧΑΛΑΜΕ ΤΑ ΠΛΑΝΑ ΤΟΥΣ…

 Η κρίση που όλο ξεπερνάμε και όλο εδώ είναι

Οι φετινές δημοτικές εκλογές διεξάγονται, ενώ μπαίνουμε στον ενδέκατο χρόνο της κρίσης του σύγχρονου καπιταλισμού. Αν κάτι μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά ύστερα από τόσο καιρό είναι ότι είτε μέσα είτε έξω από τα μνημόνια, για την εργατική τάξη, τη νεολαία και κάθε καταπιεσμένο σε αυτή την χώρα η προοπτική για το μέλλον δύσκολα φαντάζει φωτεινή. Το αντίθετο μάλλον ισχύει για το κράτος και τα αφεντικά, οι οποίοι ακόμα και σήμερα ζητούν αλαζονικά περισσότερες θυσίες από τους από κατώ για να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του συστήματος. Η καπιταλιστική κρίση λοιπόν δεν είναι ένα δύσκολο διάλειμμα που θα περάσει, μοιάζει πιο πολύ για μια κανονικότητα που θα διαρκέσει.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το προηγούμενο διάστημα) απολαμβάνοντας την πλήρη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ καθώς έχει αποδείξει με σαφέστατο τρόπο ότι είναι ο πιο αποτελεσματικός διαχειριστής αυτή την στιγμή στο πολιτικό σκηνικό, προβάλει το αφήγημα ότι τα μνημόνια και η λιτότητα τελειώνουν ότι πλέον με την ανάπτυξη σιγά σιγά οι εργαζόμενοι και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα θα ξαναπάρουν πίσω ένα μέρος των χαμένων από τα χρόνια των μνημονίων. Κομμάτι αυτού του αφηγήματος είναι οι εξαγγελίες για αύξηση του κατώτατου μισθού, και τα επιδόματα που μοιράζει η κυβέρνηση σε γιορτινές περιόδους κοκ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παράλληλα απειλεί συνεχώς τον προοδευτικό κόσμο ότι αν χάσει τις εκλογές, θα τον αντικαταστήσει η ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία με αποτέλεσμα να σταματήσουν οι δήθεν προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε μια αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και των πολιτικών δυνάμεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς καταφέρνει να βαφτίζει το κρέας ψάρι. Παρουσιάσει ως προοδευτικό πόλο την προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, τις επιθετικές γεωπολιτικές συμμαχίες με στόχο τις ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες, την επέκταση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή. Ακόμα και το κλείσιμο των προσφύγων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι αποτρόπαιες σχετικές συμφωνίες με την Τουρκία παρουσιάζονται ως ανθρωπιστική πολιτική. Εμείς οι ίδιοι όμως γνωρίζουμε καλύτερα την κατάσταση που βιώνουμε. Γνωρίζουμε καλύτερα από την κυβέρνηση, ότι παρά τις εξαγγελίες για ανάπτυξη και ισχυρή Ελλάδα, καθημερινά μετράμε απολύσεις και θανάτους εργαζομένων για τα κέρδη των αφεντικών.

Αυτή η κυβέρνηση είναι ο πιο γνήσιος εκφραστής του ΤΙΝΑ ( δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική), της ενσωμάτωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας,  είναι το πιο ακλόνητο επιχείρημα από τη μεριά του συστήματος ότι δεν μπορούν να αλλαξουν τα πράγματα, ότι δε μπορούν οι καταπιεσμένοι να καθορίσουν τις εξελίξεις.

Επίσης το τελευταίο διάστημα γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες μια σειράς περιστατικών έμφυλης βίας με χαρακτηριστικά παραδείγματα την δολοφονία του Ζακ στην Ομόνοια και της Ελένης στην Ρόδο. Είναι εύκολα κατανοητό λοιπόν πως αν είναι μια φορά ασφυκτική η κατάσταση για όσους βιώνουν στο πετσί τους την ταξική εκμετάλλευση, είναι πολλές φορές παραπάνω για όσους καταπιέζονται σε αυτή την κοινωνία λόγω της ταυτότητας, ιδιότητας ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Σε ένα περιβάλλον φασιστικής-εθνικιστικής έξαρσης απομακρυνόμαστε πάρα πολύ από αυτό που λέμε αποδοχή της διαφορετικότητας. Στο ίδιο πλαίσιο εντείνονται τα φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού, κάτι που έχουμε βιώσει  στο δήμο μας με τραγικό τρόπο.

 

To νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται μετά τον Κλεισθένη στην τοπική αυτοδιοίκηση

 

Με το νέο νόμο του Κλεισθένη, συντελούνται μια σειρά από αλλαγές στη λειτουργία του τοπικού κράτους, με κεντρικό ζήτημα αυτό της χρηματοδότησης και των οικονομικών πόρων. Ο νέος νόμος διατηρεί φυσικά, όλα τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά του προηγούμενου πλαισίου, ενώ ανοίγει το δρόμο για την ανώτερη διαπλοκή και σύνδεση των δήμων με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους. Βασικό στόχο αποτελεί η θεσμοποίηση της επιχειρηματικής λειτουργίας των δήμων, οι οποίοι μετατρέπονται πλήρως σε μακρύ χέρι του κεντρικού κράτους/διαχειριστικό μηχανισμό/ εταιρία διαχείρισης- ιδιωτικοποίησης.

 

Πιο συγκεκριμένα, με το νέο νόμο προωθείται:

 

Η γενίκευση των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και της επιχειρηματικότητας στη λειτουργία των δήμων που θα συνεχίσουν να καταρτίζουν 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα με βάση τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυβέρνησης και τις δεσμεύσεις των μνημονίων. Παράλληλα, δημιουργούνται Α.Ε. για τη διαχείριση των αποβλήτων και προετοιμάζεται η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας. Σπρώχνονται οι δήμοι για : επιχειρηματική δράση και αναζήτηση πόρων από ιδιωτικοποιήσεις, «αξιοποίηση» της ακίνητης περιουσίας, εμπορευματική χρήση δημόσιων χώρων, πηγών ενέργειας, δημόσιων αγαθών, συμμετοχή σε επενδυτικά κεφάλαια και εμπλοκή με ιδιώτες σε παραγωγή και διανομή ενέργειας, επέκταση της ελαστικής, προσωρινής φτηνής εργασίας.

 

Η επέκταση της ανταποδοτικής λειτουργίας (υπηρεσίες με πληρωμή) των δήμων. Αυτό σημαίνει νέα χαράτσια που πλήττουν κυρίως τις λαϊκές οικογένειες, με γενικό στόχο την περαιτέρω μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και την αναζήτηση ιδίων εσόδων για την κάλυψη των αναγκών. Αυτό εξυπηρετεί η κατηγοριοποίηση των δήμων και η απαίτηση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς

 

Η αύξηση της δημοτικής φορομπηξίας που θα προσθέσει νέα βάρη στους φτωχότερους των κατοίκων. Oι δήμοι θα ζητήσουν, στο αμέσως επόμενο διάστημα, αύξηση στο ύψος των δημοτικών τελών για να καλύπτουν και τις δαπάνες για το πράσινο και μαζί με αυτές  τις υπηρεσίες καθαριότητας και δημοτικού φωτισμού. Ενώ με άλλες διατάξεις το ύψος του Ενιαίου Ανταποδοτικού Τέλους προβλέπεται ότι καθορίζεται ανεξέλεγκτα και χωρίς όρια.

Με τις παραπάνω αλλαγές, γίνεται ξεκάθαρο πως μια σειρά καθήκοντα και λειτουργίες που παραδοσιακά αναλάμβανε το τοπικό κράτος, ακριβώς επειδή αφορούν το δημόσιο συμφέρον και τις κοινωνικές ανάγκες, πλέον περνάνε στα χέρια ιδιωτών και επιχειρηματικών συμφερόντων καθώς και στη διαχείριση των ιερατείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ κομμάτι του κόστους μετακυλίεται και στους ίδιους τους δημότες!

 

Με την πρόφαση της απλής αναλογικής προσπαθεί να φορεθεί ένα δημοκρατικό προσωπείο στον Κλεισθένη. Αλλά για ποια δημοκρατία μιλάμε όταν δεν καταργείται η δεύτερη Κυριακή, όταν δεν υπάρχει η οικονομική διευκόλυνση για την κάθοδο στις εκλογές των πολιτών και απαιτούνται  πανάκριβα παράβολα και η συμπλήρωση ολόκληρου του ψηφοδελτίου. Η ίδια η λειτουργία των δήμων είναι μακριά από τη δημοκρατία όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς. Υπερεξουσίες σε έναν μόνο άρχοντα τον δήμαρχο, επιτροπές που ελάχιστα ελέγχονται, δημοτικά συμβούλια που δίνουν λογαριασμό μόνο κάθε 4 ή 5 χρόνια, καμία δέσμευση πάνω σε προεκλογικά προγράμματα, Τίποτα από αυτά δεν καταργεί ο Κλεισθένης, ίσα ίσα τα ενισχύει.

 

Είναι οι τοπικές αρχές ένας λαϊκός θεσμός, είναι οι δήμοι ένα πεδίο που μπορούν πιο εύκολα και άμεσα να προωθηθούν τα  συμφέροντα των δημοτών;

Κομβικό σημείο επίλυσης του πάζλ της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι η άμεση σχέση της με την κεντρική πολιτική, το Ελληνικό κράτος, την κυβέρνηση και την πρόσδεσή της στο άρμα της ΕΕ.. Ουσιαστικά οι αντιλαϊκές πολιτικές αλληλοσυμπληρώνονται από όλους τους παράγοντες, από την ΕΕ, την κυβέρνηση, τα μνημόνια και το χρέος μέχρι τις περιφέρειες και τους δήμους

Αυτό αρχικά  σπάει τις αυταπάτες μιας «γαλατικής» διαχείρισης του Δήμου κόντρα στις κεντρικές κατευθύνσεις του κράτους. Μας δίνει  τα εργαλεία να αντιληφθούμε την προώθηση στρατηγικών κατευθύνσεων της κεντρικής πολιτικής ατζέντας (βλ την επένδυση στο Ελληνικό). Μας υποχρεώνει να μιλάμε σήμερα για τοπικό κράτος και όχι αυτοδιοίκηση.  Οι πολιτικές διαχείρισης του δήμου βασίζονται σε πυλώνες που πρέπει να τεθούν υπό αμφισβήτηση από μία πραγματικά ριζοσπαστική πολιτική στην πόλη και την γειτονιά. Η δικιά μας πυξίδα των πολιτικών επιλογών που πρέπει να σφραγίσουν την μάχη των εκλογών είναι το πως θα επιβληθούν οι κοινωνικές ανάγκες! Ό, τι διαφεύγει από αυτό το κριτήριο είτε έχει άλλη σκοπιμότητα από το να αντιπροσωπεύσει την θιγόμενη πλειοψηφία των δημοτών, είτε στρουθοκαμηλίζει πίσω από απολογισμούς, ισολογισμούς και νούμερα!

Οι δήμοι ως αιμοδότες των κρατικών περικοπών: Οι δήμοι αναλαμβάνουν όλο και περισσότερες υποχρεώσεις παρά τους κομμένους από τις μνημονιακές πολιτικές προϋπολογισμούς τους. Με αυτόν τον τρόπο ωθούνται στο να λειτουργούν με ανταποδοτικά κριτήρια σε βασικές κοινωνικές παροχές (βλ παιδικοί σταθμοί)! Ταυτόχρονα οι υποδομές τους δίνονται προς εκμετάλλευση στο γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (αθλητικές εγκαταστάσεις, πολιτισμός, δημόσιοι χώροι).
Ελαστικές σχέσεις εργασίας: Εκτός από τους συμβασιούχους που πετιούνται μετά από τα 5μηνα ή τα 8μηνα που υπογράφουν στον κουβά της ανεργίας, η τοπική αυτοδιοίκηση βασίζεται στα κοινωφελή προγράμματα εργασίας. Στον Δήμο μας 150 εργαζόμενοι είναι καλυμμένοι με θέσεις ανακυκλώσιμες με αποτέλεσμα να ζουν στην επισφάλεια. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί η άμεση εκμετάλλευση των σπουδαστών της τεχνικής εκπαίδευσης που δημιουργούν μια αναπληρωματική στρατιά απλήρωτου δυναμικού. Όλα τα παραπάνω έρχονται να μπουν σε ένα κολάζ εγκαταλελειμμένων υποδομών και άθλιων συνθηκών εργασίας που, με αποτέλεσμα να αυξάνονται διαρκώς τα εργατικά “ατυχήματα” στους εργαζόμενους των δήμων!
Επιχειρηματικότητα: Από το φυσικό περιβάλλον μέχρι τα δίκτυα και τις υποδομές, όλα γίνονται πεδίο  κερδοφορίας! Τόσο τα ΕΣΠΑ, όσο η κεντρική υποχρηματοδότηση έχουν ως στρατηγική την ανάπτυξη της ιδιωτικής οικονομίας, παραδίνουν  σε επιχειρηματικούς ομίλους ολοένα και περισσότερες λειτουργίες   των δήμων. Η επιχειρηματική πίτα είναι μεγάλη και ειδικά στον δήμο μας με την μεγαλύτερη και ‘εθνικής σημασίας’ επένδυση στο πρώην αεροδρόμιο.
Άμεσες κοινωνικές παροχές: Στον βωμό του κέρδους και των επενδύσεων θυσιάζονται άμεσες κοινωνικές παροχές όπως τα κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, εγκαταστάσεις και προγράμματα ειδικής αγωγής, προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας κλπ.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει να δούμε τις επιλογές που διαμορφώνει αυτός ο οδηγός πολιτικής διαχείρισης και πως εκφράστηκαν στον Δήμο μας:

Η σημερινή δημοτική αρχή Ελληνικού Αργυρούπολης με επικεφαλής τον Κωνσταντάτο ξεχειλίζει από αλαζονεία και αυταρχισμό.  Ο δήμαρχος αποτελεί ένα επικίνδυνο μίγμα νεοφιλελευθερισμού και εθνικισμού. Κάθε μέρα που περνάει βουτάει όλο και περισσότερο στα επικίνδυνα νερά του φασισμού.  Προώθησε αντιλαϊκές πολιτικές σε όλο το διάστημα της θητείας του, κυρίως όμως ετοιμάζεται για σαρωτικά αντιλαϊκά μέτρα στην επόμενη. Ο Κωνσταντάτος προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ έχει το χρίσμα σήμερα της ΝΔ, σε κάθε περίπτωση όμως εφαρμόζει με ξεχωριστό ζήλο όλα τα πολιτικά κριτήρια που διαμορφώνονται από κυβέρνηση –ΕΕ- μνημόνια. Είναι ένα πολιτικό πείραμα που συγκεντρώνει ό, τι χειρότερο υπάρχει στην πολιτική ζωή. Αρκετά ως εδώ να μην τον ανεχτούμε άλλο.
Η κυρίαρχη αφήγηση αυτή την στιγμή στον Δήμο μας είναι η αφήγηση της καλής επιχειρηματικής λειτουργίας του Δήμου. Ενός δήμου που κάνει έργα, κλείνει εργολαβίες, προωθεί την ανάπτυξη. Εδώ ήρθε η ώρα να φέρουμε πίσω τον οδηγό μας, τις κοινωνικές ανάγκες. Ποιανού άραγε τις κοινωνικές ανάγκες καλύπτουν οι συνεχόμενες εργολαβίες από συγκεκριμένες εταιρίες, οι οικονομικές σχέσεις με τους “μεγάλους παίχτες” της νύχτας και του επιχειρηματικού κόσμου και οι συνεχόμενες κορώνες προάσπισης των επενδυτικών προγραμμάτων, του ξεπουλήματος του Ελληνικού και της διαχείρισης πιθανών παρεκκλίσεων. Δεν έρχονται από μόνα τους άλλωστε τα χρίσματα της ΝΔ, αλλά χρήζουν μεγάλη πίστη στα σχέδια των λίγων αλλά και την ιδεολογική κατεύθυνση προς τον σκοταδισμό και τον εθνικισμό!
Οι επιθέσεις με κάθε τρόπο σε ό,τι πήγαινε να ορθώσει φωνή στην περιοχή ήταν χαρακτηριστικές, ταυτόχρονα με την φανερά ρατσιστική, εθνικιστική ατζέντα στο ιδεολογικό της οπλοστάσιο. Η δημοτική αρχή που φώναζε στον κόσμο πως οι πρόσφυγες θα μας μολύνουν και πρέπει να φύγουν άμεσα, πως είναι υγειονομική βόμβα και τρομοκράτες, είναι η ίδια που έφερε στην σχολική παρέλαση τους εφέδρους νεοναζί, ανοιχτά οπαδούς της χούντας να διδάξουν το μιλιταρισμό  στην νεολαία μας! . Η δημοτική αρχή κινήθηκε με το δόγμα νόμος και τάξη(κάμερες στα σχολεία, συκοφάντηση εκπαιδευτικών ,κινημάτων και συλλογικοτήτων, αυταρχικός .κανονισμός πόλης ,σεκιούριτι στο δημοτικό στάδιο ,απειλές κατά αγωνιστών και των οικογενειών τους).
Αυτό που μας μένει στο τέλος είναι ένα κουστούμι που πασχίζει με κάθε τρόπο να κρύψει την παραλλαγή που φοράει από μέσα αλλά καρφώνεται από το φούμο.

Εξυπηρέτησε τελικά τις κοινωνικές ανάγκες αυτή η διαχείριση; Ας αναλογιστούμε  την περικοπή πολιτιστικών προγραμμάτων (θεατρική ομάδα), την υποτίμηση άλλων (κινηματογράφος), τα κάγκελα στο δημοτικό στάδιο, τις ελλείψεις στις σχολικές εγκαταστάσεις (τουαλέτες κακής ποιότητας σε Λύκεια), την διαχείριση των τεχνικών υποδομών (πεζοδρόμια, δρόμοι, δημόσιος χώρος) πέρα από τις βιτρίνες για να βγάλουν τις selfie και τα video, το κλείσιμο παιδικού σταθμού και άλλων προγραμμάτων εκπαίδευσης (προγράμματα ειδικής αγωγής). Εν κατακλείδι η δημοτική αρχή  έδειξε  τα νεοφιλελεύθερα-αντιδημοκρατικά δόντια της αυτά τα 5 χρόνια, ετοιμάζεται να δαγκώσει ακόμα περισσότερο στην επόμενη θητεία της.

Η άλλη λύση διαχείρισης που φαίνεται να υπάρχει έντονα στον πολιτικό διάλογο είναι η διαχείριση της ζημιάς, το λιγότερο κακό, η μετριοπάθεια και ο σκληρός ρεαλισμός της ήττας. Αυτή η λογική ενώ αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές ανάγκες δεν έχει την δυνατότητα να τις καλύψει, από την στιγμή που δεν βλέπει την δυνατότητα ρήξης με τους βασικούς πυλώνες που διαμορφώνουν τον πολιτικό χάρτη και τις επιλογές. Με αυτόν τον τρόπο μπαίνει στην μάχη απολογούμενη για τα προβλήματα που δεν μπορεί να ξεπεράσει και χάνει την κούρσα της ανταγωνιστικότητας από τους “επαγγελματίες” διαχειριστές των προσταγών της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Η αριστερή αντιπολίτευση προς την Δημοτική αρχή έμεινε δυστυχώς στον αφρό και πάλεψε να διατηρήσει έναν διάλογο ηθικής και τιμιότητας, χωρίς να βλέπει ότι συζητάει με στρεβλή ατζέντα. Έτσι το δίπολο πήγαινε στο κακό ή στο λιγότερο κακό, στο ηθικό και στο ανήθικο, στον απολογισμό έργων ενάντια στην ανταποδοτικότητα των νέων έργων.

…ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΕΙΚΟΝΑ

Θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, μπορεί ο λαϊκός παράγοντας όντως να συμμετέχει, να παίζει ρόλο και να ελέγχει την τοπική εξουσία;

Εμείς λέμε ότι  μπορεί. Με τακτικές τοπικές συνελεύσεις που θα οργανώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι στο δήμο, οι εκπαιδευτικοί της περιοχής. Με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους που θα συμμετέχουν στα δημοτικά συμβούλια και θα έχουν δικαίωμα ψήφου έστω  μέχρι ένα ποσοστό. Οι τοπικές πολιτικές δυνάμεις και οι ανένταχτες φωνές θα συμμετέχουν ισότιμα στις συνελεύσεις, όλες οι διαφορετικές απόψεις θα μπαίνουν στην  κρίση του λαού, αυτοί που βιώνουν τα προβλήματα και αυτοί που εργάζονται σε αυτά  μπορούν και πρέπει να έχουν πραγματικό λόγο σε τακτική βάση. Να εκλέγουν μάλιστα συντονιστικές επιτροπές με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους.

Μας ρωτάνε καμιά φορά τι θα κάναμε αν κερδίζαμε το δήμο. Μα αυτό που κάνουμε πάντα. Ενισχύουμε την αντίληψη της εργατικής δημοκρατίας, προσπαθούμε να γενικευτεί, να γίνει νέος τρόπος άσκησης διοίκησης. Γιατί στα αλήθεια δεν χρειαζόμαστε δημάρχους και μόνιμους άρχοντες. Μπορεί να υπάρξει και άλλη δημοκρατία, μπορεί ο λαός ειδικά στο τοπικό επίπεδο να εκπροσωπηθεί με διαφορετικό τρόπο από ό,τι έχουμε συνηθίσει.  Είναι ξεκάθαρο όμως ότι για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να αρχίσουμε να αμφισβητούμε το άδικο και το παράλογο σε όλα τα επίπεδα. Να γυρίσουμε την πλάτη στους ξιπασμένους που καμαρώνουν για την εφαρμογή του νομικού πλαισίου που συνεχίζει να τσακίζει το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Να πάψουν να βρίσκουν πρόθυμους που δε μπορούν ή δε θέλουν να έρθουν σε κόντρα και σε ρήξη. Να υπάρχει και κανένα γρανάζι στο σύστημα που δεν είναι καλογρασαρισμένο και κλωτσάει προσπαθώντας πάντα να βγάλει τον λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο

Ως αντικαπιταλιστική κίνηση Ελληνικού Αργυρούπολης δώσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, από την ίδρυση μας κιόλας, όλες μας τις δυνάμεις ώστε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη των αγώνων για τα κοινωνικά αλλά και τα πολιτικά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο της γειτονιάς μας. Τις μέρες που γεννιόταν η ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΝΟΥ ήταν τόσο ζεστό το ζήτημα της πώλησης του πρώην αεροδρομίου που δεν ήταν δυνατόν να μην συνεισφέρουμε με όσες δυνάμεις διαθέταμε στην «Συνέλευση Δράσεων για το Ελληνικό» που τότε με όρους μαζικού κινήματος υπερασπιζόταν το δημόσιο χώρο. Σταθήκαμε ταξικά αλληλέγγυοι με όρους αγώνα και όχι φιλανθρωπίας στους πρόσφυγες/μετανάστες που «φιλοξενούνταν» στο χώρο του πρώην αεροδρομίου προσπαθώντας να γίνουν από κοινού αγώνες ενάντια στην γκετοποίηση τους. Την ίδια ώρα, η δημοτική αρχή έστηνε  «επιτροπές κατοίκων» με ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Αντισταθήκαμε στον νέο αυταρχικό κανονισμό πόλης και αποτρέψαμε την απαγόρευση της αφισοκόλλησης. Ανοίξαμε το ζήτημα της ελεύθερης πρόσβασης στους δημοτικούς χώρους με αφορμή το κλείσιμο του σταδίου Αργυρούπολης που σήμαινε άθληση για λίγους και εκλεκτούς. Ενώ με αφορμή και το στάδιο αλλά και τα χαράτσια για χρήση δημοτικών χώρων (βλ ΚΑΠΗ) διεκδικήσαμε την ελεύθερη χρήση από συλλογικότητες και κόσμο των γειτονιών μας όλων αυτών των χώρων. Φυσικά δεν κλείσαμε τα μάτια  στα παρκόμετρα στην περιοχή πέριξ του σταθμού μετρό Ελληνικού αλλά ούτε και στους δημόσιους χώρους που ενώ παινεύεται η διοίκηση για την ανακαίνιση τους και την «ελεύθερ稻 χρήση τους από όλους, γνωρίζουν όλοι πως έγινε με χορηγίες που απλώς ήταν ένα τυράκι για την πώληση και εκμετάλλευση του φιλέτου του πρώην αεροδρομίου.

Όχι μικρότερης σημασίας, υπήρξαν οι παρεμβάσεις μας για εργατικά ζητήματα τόσο στο δήμο, όπου οι εργάτες καθαριότητας παραμένουν απλήρωτοι, όσο και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις με παρεμβάσεις για τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, αλλά και ενάντια σε απολύσεις εργαζομένων (Βασιλόπουλος, Migato, Everest) κ.α. Αντισταθήκαμε στην εθνικιστική κατρακύλα της δημοτικής αρχής με τελευταίο και σοβαρότερο περιστατικό την πρόσκληση ‘παραστρατιωτικής’-φασιστικής λέσχης εφέδρων στην παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου 2018 που την ακολούθησαν πλήθος ανακοινώσεων εθνικιστικού και ρατσιστικού μίσους από την πλευρά της διοίκησης όταν το τοπικό και όχι μόνο αντιφασιστικό κίνημα απάντησε δυναμικά. Κανένας δεν έχει εργολαβία τα κινήματα, μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι βάλαμε όλες μας τις δυνάμεις, πήραμε πρωτοβουλίες και συμβάλαμε από τη μεριά μας στη δημιουργία αγωνιστικών, μαζικών συλλογικοτήτων (Συνέλευση Δράσεων για το Ελληνικό, Συνέλευση για το άνοιγμα του Σταδίου και κυριότερα τη Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Ελληνικού – Αργυρούπολης) που θα έβαζαν και βάζουν πλάτη στις αναγκαίες αντιστάσεις που έχει ανάγκη η εποχή μας. Στη μάχη των εκλογών ριχνόμαστε χωρίς την παραμικρή αυταπάτη. Γνωρίζουμε πως στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου χωρίς μαζικό και μαχητικό κίνημα μέσα και έξω από αυτή, δεν αλλάζει και δεν κερδίζεται τίποτα. Με αυτή τη λογική συμμετέχουμε και αγωνιζόμαστε και στους δύο γύρους. Θεωρούμε σαν εκφραστές αυτής της λογικής των αγώνων και κατ’ επέκταση της ρήξης που χρειάζονται οι εργαζόμενοι/ες οι άνεργοι/ες, οι επισφαλώς εργαζόμενοι/ες, οι μετανάστες/στριες και η νεολαία για να φτάσουν σε νίκες βελτίωσης επί μέρους ζητημάτων της καθημερινότητάς τους. Χρειάζεται και από την επόμενη των εκλογών συνέχεια των αγώνων με τη διαφορά πως υπάρχει και η ανάγκη μιας μαχητικής φωνής αριστερής αντιπολίτευσης να τους μεταφέρει εντός και να καλύψει αυτή την έως τώρα έλλειψη. Αυτό δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε να κάνουμε.

Είμαστε κομμάτι της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς . Συμβάλουμε στην ενίσχυσή της ως πολιτικό ρεύμα. Αντλούμε από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, εξειδικεύουμε στο τοπικό επίπεδο. Επιδιώκουμε φυσικά χειροπιαστές νίκες στο σήμερα αλλά προσπαθούμε η εμπειρία των αγώνων να οδηγεί σε μια πιο συνολική πολιτική συνειδητοποίηση σε επαναστατική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Είμαστε με την αριστερά που θα προσπαθήσει να εμπνεύσει για μια νέα ανώτερη οργάνωση του λαού. Να δούμε τις σύγχρονες δυνατότητες για εργατικό έλεγχο στην παραγωγή, στη δημόσια περιουσία, στις κοινωνικές παροχές… Είμαστε με την αριστερά που μιλάει για την δημοκρατία των από κάτω, για το δίκαιο των αγώνων μικρών και μεγάλων, για τα κινήματα που όχι μόνο θα διαμαρτύρονται αλλά θα επιβάλουν τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας. Για να πετύχουμε σήμερα μικρές νίκες, να αλλάξουμε έστω και λίγο την καθημερινότητα μας.

• Γενναία αύξηση της κεντρικής χρηματοδότησης προς τους δήμους. Κάλυψη όλων των αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τη φορολογία του πλούτου, της μεγάλης ιδιοκτησίας και της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
• Λαϊκές τακτικές και αποφασιστικές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, για κάθε ζήτημα που απασχολεί τη ζωή μας. Με αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους που θα ασκούν έλεγχο στο δημοτικό συμβούλιο.
• Άμεσες προσλήψεις εργαζομένων στο δήμο. Κάλυψη όλων των αναγκών από σταθερό προσωπικό. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Θέλουμε εργαζόμενους με σταθερές εργασιακές σχέσεις με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
• Οι δήμοι να συμβάλουν για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία. Όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, διατροφή και υλικοτεχνική υποδομή χωρίς καμία επιπλέον επιβάρυνση για τις οικογένειες. Σύγχρονες μονάδες για σχολεία και νηπιαγωγεία με επαρκή θέρμανση για όλη τη διάρκεια του χειμώνα. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται σύμμαχους, χρειάζονται σχολικούς φύλακες, υπαλλήλους για γραμματειακή στήριξη και καθαριότητα, και επιστάτες για την εύρυθμη εκπαιδευτική διαδικασία. Ειδικότερα τα σχολεία της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης του Ελληνικού χρειάζονται σταθερά εκτός των άλλων ειδικοτήτων και μεταφραστές, ενώ αναγκαία είναι η ριζική βελτίωση της κτιριακής υποδομής τους
• Οι δρόμοι μας, ασφαλτοστρωμένοι, δρόμοι με σήμανση και σηματοδότηση τέτοια που να εγγυάται την ασφάλεια των οδηγών, δρόμοι που θα ελαχιστοποιούν το φόρο αίματος στην άσφαλτο.
• Δημόσιες υπηρεσίες στην καθαριότητα, υπηρεσίες με γνώμονα τη δημόσια υγεία. Συγκομιδή των σκουπιδιών με δρομολόγια που θα κανονίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ενοποίηση των υπηρεσιών καθαριότητας και πρασίνου.
• Φροντίδα, περιποίηση αλλά και επέκταση του πρασίνου στις γειτονιές μας. Το αστικό πράσινο πρέπει να εναρμονίζεται με τις ανάγκες διέλευσης των πεζών και των οχημάτων και φυσικά με την ασφάλεια των κατοίκων. Πρέπει όμως να αναζητούμε κάθε ευκαιρία που μπορεί να αυξήσει το πράσινο και να βελτιώσει έστω και λίγο αυτή την απαράδεκτη αναλογία πράσινου ανά κάτοικο που υπάρχει ακόμα και στα νότια προάστια.
• Το πρώην αεροδρόμιο ανήκει στο λαό, είναι δημόσια περιουσία και δεν πωλείται. Διεκδικούμε ελεύθερο ανοικτό πάρκο υψηλού πρασίνου. Διεκδικούμε την ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα  και τις παραλίες.
• Υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους χώρους, τα πάρκα και τις πλατείες. Τους θέλουμε ανοιχτούς προσπελάσιμους με απόλυτη προτεραιότητα τη δημόσια και όχι επιχειρηματική χρήση τους. Παλεύουμε κάθε χώρος χωρίς οικοδομική δραστηριότητα να γίνει ελεύθερος χώρος με έμφαση στο πράσινο.
• Σύγχρονες ανοικτές και με συνεχόμενο ωράριο παιδικές χαρές. Με ελέγχους και ασφαλή όργανα αλλά και με το απαραίτητο φυσικό περιβάλλον που έχουν ανάγκη τα παιδιά.
• Φωτισμός παντού για όλες τις νύχτες του χρόνου, σε κάθε στενάκι, σε κάθε ελεύθερο χώρο, σε κάθε σχολείο, σε κάθε δημόσια εγκατάσταση. Περισσότερο φως, λιγότερος φόβος
• Ιδιαίτερη φροντίδα στον εκσυγχρονισμό και τη λειτουργία των ΚΑΠΗ. Κάλυψη και ενθάρρυνση για ένα πραγματικά ζωντανό πρόγραμμα δράσεων. Άμεση λειτουργία δημοτικών μη κερδοσκοπικών γηροκομείων.
• Δημόσια και δωρεάν μέσα, μαζικής μεταφοράς. Ενιαίος σχεδιασμός και δρομολόγια που να καλύπτουν και τις διαδημοτικές και τις ενδοδημοτικές μετακινήσεις. Άμεση επέκταση της γραμμής του μετρό προς το νότο.
• Δωρεάν αθλητισμό για τη νεολαία και όλο το λαό. Ανοικτά γήπεδα και στάδια για όλα τα αγωνίσματα. Δωρεάν συμμετοχή στους αθλητικούς συλλόγους. Το δημοτικό στάδιο ανήκει σε όλο το λαό. Ελεύθερη είσοδος τόσο στα σωματεία όσο και σε κάθε αθλούμενο.
• Αύξηση του προσωπικού στα ΚΕΠ με ταυτόχρονη επέκταση του ωραρίου τους. Ενίσχυση του ρόλου τους και των αρμοδιοτήτων τους ως μόνη απάντηση στη γραφειοκρατία. Απευθείας έκδοση εγγράφων και πιστοποιητικών.
• Υψηλή ποιότητας  πολιτιστικές υπηρεσίες. Δωρεάν λειτουργία πολιτιστικών ομάδων στις κατάλληλες εγκαταστάσεις. Δημιουργία πολιτιστικών φεστιβάλ και δραστηριοτήτων με γνώμονα την λαϊκή παράδοση και ‘κάλυψη’ των χαμηλών εισοδημάτων που αποκλείονται από την εμπορευματοποιημένη καλλιτεχνική παραγωγή. Ενθάρρυνση για τη λειτουργία πολιτιστικών συλλόγων και αντίστοιχων δραστηριοτήτων με το άνοιγμα όλων των δημοτικών χώρων.